www.rodzinysamobojcow.fora.pl

agula9

Mój mąż, którego kocham, tęsknię za nim 22.07 10 odebrał sobie życie. Do tej pory jakoś się trzymałam, starałam się go usprawiedliwiać ale dziś coś zaczyna we mnie pękać i nie mogę sobie z tym poradzić.

kobieta4568

Witaj
Mój mąż kilka miesięcy temu też popełnił samobójstwo. Niestety nie mogę Cię pocieszyć bo pomimo upływu czasu nadal nie moge sobie z tym poradzić. Jedyne co mogę poradzić to żebyś skorzystała z pomocy specjalisty - ja bym sobie sama nie poradziła. Pozdrawiam

Wędrowniczka

Witajcie...

Bardzo mi przykro z powodu śmierci Waszych bliskich..
W takiej sytuacji największym wsparciem powinni być Przyjaciele i Rodzina - to oni sprawiają, że ból lżeje...
Agula... jeżeli nie potrafisz sobie nadal poradzić ze śmiercią męża, myślę, że tak jak napisała Kobieta4568 - powinnaś skorzystać z pomocy psychologa, on jest osobą, której zadaniem jest pomoc w każdym problemie, choćby takim, który na pierwszy rzut oka wydaje się nie do rozwiązania..

Od Twojego ostatniego wpisu minęło już trochę czasu, jak teraz się czujesz? Radzisz sobie z tą sytuacją? Jak wyglądają relacje w Twojej rodzinie?

Pozdrawiam ciepło,
W.

kaska2286

witam...jestem tu po raz pierwszy...ale musze to z siebie wyrzucic...ta smierc dotknela takze mojej rodziny...poltora roku temu moj ukochany tato popelnil samobojstwo....nadal nie moge w to uwierzyc...nadal mam w glowie jego slowa gdy dzwonilam z zagranicy"czesc moje kochanie"...a teraz go nie ma...przyznam sie ze chcialam skonczyc ze soba....ale jakos mi sie udalo dla moich bliskich...powien szczerze ze ta smierc jest najgorsza z mozliwych....pozdrawiam wszystkich

Pawel1szli

Hey, wiem co czujesz może nie w 100%-tach, ale wiem co jest na rzeczy, mam 17 lat życie też mnie ukarało za błędy innych, brat 5.10.2010, potem dwie próby samobójcze matki, dwa razy ją uratowałem, z czego powinienem być dumny, chodź nie jestem, nie raz mam chwilę zwątpienia czy dobrze zrobiłem, może przez to że obwiniam ją za śmierć brata, ojca nie mam od urodzenia. Ja nie chodzę do psychiatry, właśnie odciąłem się od otaczającego świata, siedzę dużo przy kompie a jak wyjdę to dwa-trzy razy w tygodniu na trening, a tak to się izoluje w domu.Jedynie co ci mogę poradzić to wypłacz się jeśli to konieczne, pośmiej się jeśli masz do tego ochotę, po prostu rób to co ty chcesz nie to co inni od ciebie oczekują.
Kaska2286 wnioskuję z wcześniejszych twoich postów, że jesteś ode mnie starsza, pewnie już masz pracę, więc może praca pomoże ci oderwać się od tego myślenia? ja do 15:00 o tym co mi się zdarzyło w ogóle nie myślę bo to nie raz szkoła nie raz coś do załatwienia i jakoś się nie myśli, więc jeśli możesz to jak pisałem wyżej poświęć się pracy, albo jakiejś pasji, ja tam lubię piłkę nożną, gry komputerowe, ostatnimi czasy nawet deskorolka mi do głowy wpadła.Co do treści cytuje:" NIKT TU NAWET NIE ZAGLĄDA..
MAM DOŚĆ" zaglądamy tylko nie codziennie bo to przypomina o tym o czym nie chcemy pamiętać, ale ja zawsze ci odpiszę jeśli będziesz chciała mnie bliżej poznać czy się wygadać napisz (PW) a podam ci gadu, nawet numer telefonu mogę, ponieważ lubię pomagać ludziom jeśli chcą tą pomoc otrzymać.
Pozdrawiam Wędrowniczke i Kaśke,
Yow!